Όχι ο συνηθισμένος τρόπος να διηγηθείς την Ιστορία της Μουσικής, αλλά σίγουρα ο πιο συναρπαστικός. Από την ομάδα του "Bound by Law" του 2006 έρχεται ένα νέο κόμικ, το "Κλοπή! Ένα Ιστορικό Μουσικό Δράμα". Δημιουργήθηκε από τον James Boyle και την Jennifer Jenkins, δύο καθηγητές νομικής του Πανεπιστημίου του Duke. "Ένα γλαφυρό μυθιστόρημα που παρακολουθεί 2000 χρόνια ιστορίας μουσικού δανεισμού από τον Πλάτωνα μέχρι το ραπ”. Το αρχείο διανέμεται δωρεάν με Ανοιχτή Άδεια (Creative Commons).

Το κόμικ αφηγείται 2000 χρόνια μουσικής ιστορίας. Στη διάρκειά της έγιναν άπειρες προσπάθειες αστυνόμευσης για τον περιορισμό του δανεισμού (ή όπως ονομάζεται σήμερα "κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας") και της πολιτιστικής ανταλλαγής. Αλλά η μουσική βασίζεται στον εαυτό της: όσοι πιστεύουν ότι τα mash-ups και η δειγματοληψία άρχισαν με το YouTube ή τα πικάπ των DJs, θα εκπλαγούν μαθαίνοντας ότι οι μουσικοί δανείζονται - κατά κόρον - ο ένας από τον άλλον από τότε που υπάρχει η μουσική. Προς τί λοιπόν οι προσπάθειες να σταματήσει αυτή η διαδικασία; Οι λόγοι ποικίλλουν: Φιλοσοφικοί, θρησκευτικοί, πολιτικοί, ταξικοί, φυλετικοί, νομικοί. Και επειδή η μουσική μάς επηρεάζει τόσο βαθιά, αυτοί οι αγώνες ήταν πάντα παθιασμένοι. Ακόμα είναι.

Η ιστορία σε αυτό το βιβλίο ξεκινά από τον Πλάτωνα και φτάνει μέχρι το Blurred Lines κι ακόμη παρακάτω. Θα διαβάσετε για τις προσπάθειες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας να τυποποιήσει τη θρησκευτική μουσική χρησιμοποιώντας την πρώτη μουσική τεχνολογία (σημειογραφία) και τα αναπόφευκτα αντίθετα αποτελέσματα της προσπάθειας αυτής. Θα διαβάσετε για τροβαδούρους και εκκλησιαστικούς συνθέτες που αντάλλασσαν μελωδίες (και πρόστυχα στιχάκια), επηρεάζοντας μουσική και θρησκεία. Θα δείτε την jazz να κατηγορείται για μουσική διαφθορά, το rock 'n' roll για παραβίαση του νόμου για τις φυλετικές διακρίσεις. Θα μάθετε για τις δικαστικές διαμάχες που διαμόρφωσαν το ραπ. Θα διαβάσετε την ιστορία μερικών πρωτοπόρων της μουσικής - από τον Handel και τον Beethoven μέχρι τον Robert Johnson, τον Chuck Berry, τον Little Richard, τον Ray Charles, τη Βρετανική Εισβολή και τους Public Enemy.

Για να κατανοήσουμε πλήρως την ιστορία της Μουσικής, πρέπει να επεκτείνουμε την έρευνα: σε μουσικές τεχνολογίες από τη σημειογραφία στην δειγματοληψία, στην αισθητική, στις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες που επέτρεψαν στους μουσικούς να αμείβονται και στην προσπάθεια του νόμου να ρυθμίσει την μουσική παραγωγή χωρίς να την καταστρέψει προσπαθώντας. Θα ήταν νόμιμη η jazz, η soul ή το rock'n'roll, αν εμφανίζονταν σήμερα; Δεν είναι σίγουρο... Και όπως θα διαβάσετε, αυτό είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό γιατί σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε τις τέχνες.

Όλα αυτά αποτελούν το μουσικο-ιστορικό δράμα της "Κλοπής". Δεν είναι ο συνηθισμένος τρόπος να διηγηθείς την Ιστορία της Μουσικής, αλλά είναι σίγουρα ο πιο συναρπαστικός.

Το κόμικ κυκλοφόρησε με την άδεια Creative Commons και είναι ελεύθερο για λήψη online, ή μπορείτε να αγοράσετε μια ωραία paperback έκδοση στο Amazon. Μπορείτε επίσης να διαβάσετε μια συνέντευξη με τους συγγραφείς στην ιστοσελίδα του Creative Commons.

Ακολουθήστε το Open Culture στο Facebook και στο Twitter και μοιραστείτε τα ενδιαφέροντα περιεχόμενά του με τους φίλους σας. Ή καλύτερα ακόμα, εγγραφείτε στο ηλεκτρονικό του ταχυδρομείο για ημερήσιες δόσεις "Ανοικτού Πολιτισμού" στα εισερχόμενα. Για να υποστηρίξετε το Open Culture και την αποστολή του, μπορείτε να κάνετε δωρεά στον ιστότοπό του. Είναι δύσκολο να στηριχθεί 100% στις διαφημίσεις - οι συνεισφορές σας θα βοηθήσουν να προσφέρει δωρεάν πολιτιστικό και εκπαιδευτικό υλικό.

Απλά φιλοσοφικά ερωτήματα για την τέχνη (τι θεωρούμε τέχνη, πως συνδέεται με τον άνθρωπο και τον πολιτισμό του, διαλεκτική σχέση με το θρησκευτικό και υπαρξιακό ζήτημα). Στοιχεία ιστορίας της τέχνης με έμφαση στη μουσική (Μεσαίωνας, αναγέννηση, μπαρόκ, κλασσική, ρομαντισμός, μοντερνισμός, αβαν γκάρντ μέχρι σήμερα). Τα λαϊκά ιδιώματα ανατολικής και δυτικής μουσικής οι ομοιότητες και τα ζητούμενά τους. Η διαχρονική σχέση της μουσικής με την τεχνολογική πρόοδο, την Αισθητική και τις κοινωνικές συνθήκες. Η κατανόηση των βασικών ζητημάτων γύρω απο την Μουσική Τέχνη θα είναι ελλιπής, αν δεν ανατρέξουμε σ’ αυτό που ονομάζουμε “γενεσιουργές αιτίες”. Γιατί ο άνθρωπος απολαμβάνει την θέα ενός φυσικού τοπίου, μια καταιγίδα, τη φωτιά που καίει, την ταραγμένη θάλασσα; Ν’ ακούει τη βροχή που πέφτει ρυθμικά, τον αέρα που σφυρίζει ανάμεσα στα δέντρα, το κελάιδισμα των πουλιών; Γιατί τον συναρπάζει ένα ζώο που καλπάζει στην πεδιάδα, ένα άνοιγμα στους βράχους, η ανατολή, η πανσέληνος, το ανθρώπινο σώμα; Γιατί προσπαθεί να τα “αναπαράγει” με τα φτωχά του μέσα - με την αναπνοή του, με την κίνησή του, με τη λογική του και τελικά με την φαντασία του; Τί είναι αυτό που ωθεί τον άνθρωπο να επιδίδεται, φαινομενικά άσκοπα, στην δημιουργία μη χρηστικών, “καλλιτεχνικών” έργων; Τα θεμελιώδη, υπαρξιακά θα λέγαμε, ερωτήματα που απασχολούν τον Καλλιτέχνη είναι κοινά, όποιο εργαλείο κι αν χρησιμοποιεί σ’ αυτή του την αναζήτηση. Το χρώμα; τον ήχο; την άμορφη πέτρα; το άγραφο χαρτί; Μόνο αν απομακρυνθούμε από το δέντρο θα δούμε το δάσος, αν απομακρυνθύμε απο τη γή θα δούμε ότι είναι στρογγυλή, αν γενικεύσουμε, θα κατανοήσουμε το Όλον, μετά το Έν, μετά τους άλλους και τελικά τον καλλιτέχνη μέσα μας, αυτή την “δημιουργική τρέλλα”.